ارزهای رمزنگاری شده توسط هیچ یک از مقامات دولتی مرکزی تنظیم نمی شوند، که آنها را از هرگونه مداخله دولتی مصون می کند. بر اساس فناوری بلاک چین، بسیاری از ارزهای دیجیتال شبکه های غیرمتمرکز هستند.

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال مبتنی بر شبکه ای است که در تعداد زیادی از رایانه ها پراکنده شده است. سیستم غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال، انتقال پول را سریع‌تر و ارزان‌تر می‌کند. در یک نقطه شکست خرد نمی شود. نوسانات قیمت، استفاده ادعایی در فعالیت‌های مجرمانه که ممکن است ترسیم آن‌ها آسان نباشد و مصرف انرژی بالا برای استخراج سکه‌ها، برخی از چالش‌های کلیدی پذیرش ارزهای دیجیتال در نظر گرفته می‌شوند، علاوه بر این که این سکه‌ها هیچ ضمانت یا تایید دولتی ندارند.

رمزارزها به عنوان وسیله ای برای ذخیره یا تبادل ارزش عمل می کنند. همه اینها به یک نوع فناوری دفتر کل عمومی بستگی دارد که “بلاک چین” نامیده می شود. داده ها را ثبت می کند و تراکنش های ارسال شده از طریق شبکه را پیگیری می کند. بلاک چین یک زنجیره مجازی از بلاک ها است که هر کدام شامل مجموعه ای از تراکنش ها و اطلاعات دیگر است. بلوک تغییرناپذیر می شود، یعنی داده های ذخیره شده در داخل بلوک را نمی توان پس از اضافه شدن به زنجیره حذف یا جایگزین کرد.

گره ها شبکه ای از مشارکت کنندگان هستند که توسط آنها ارزهای رمزنگاری شده مدیریت می شوند. در شبکه، گره‌ها نقش‌های متنوعی از ذخیره‌سازی تا اعتبارسنجی داده‌های تراکنش‌ها را انجام می‌دهند. آنها به طور کلی پایگاه داده و اعتبار سنجی ورودی های تراکنش جدید را مدیریت می کنند. بهترین بخش این است که هیچ نقطه شکست واحدی وجود ندارد، به این معنی که اگر یک گره خراب شود، تأثیری بر دفتر کل بلاک چین نخواهد داشت.