بلاک چین یک دفتر کل دیجیتال است که داده‌ها را ثبت می‌کند. – اغلب تراکنش‌های ارزهای دیجیتال، اگرچه می‌تواند هر نوع داده‌ای را مدیریت کند. – و آن را در شبکه گسترده‌ای از سیستم‌های کامپیوتری توزیع می‌کند.

همه گره‌های شرکت‌کننده در شبکه دارای کپی‌های یکسانی از لجر دیجیتال هستند، که دلیل بزرگی است برای اینکه هک کردن یا فریب دادن سیستم ممکن است دشوار (اما نه غیرممکن) باشد.

شکستن کلمه بلاک چین برای درک نحوه عملکرد سیستم مفید است.

رایانه‌هایی که در شبکه شرکت می‌کنند، داده‌ها را رمزگذاری می‌کنند – مثلاً قراردادهای هوشمند، تراکنش‌های بیت‌کوین یا اطلاعات زنجیره تأمین برای یک شرکت لجستیکی – به «بلوک‌هایی» که به دفتر دیجیتال دائماً در حال تکامل، معروف به «زنجیره» اضافه می‌شوند. همانطور که بلوک های جدید اطلاعات اضافه می شوند، کپی های تکراری از کل پایگاه داده در هر گره به روز می شوند.

همه گره ها باید مشروعیت داده های جدید را قبل از اضافه شدن به زنجیره تایید کنند. برای برخی از بلاک چین ها، این بدان معناست که اکثر گره ها تایید می کنند که سکه های رمزنگاری منفرد بیش از یک بار خرج نشده اند. از طرف دیگر برای یک شرکت لجستیک، این می‌تواند به این معنا باشد که گره‌های مختلف دریافت یا ارسال محموله‌ها را ثبت یا تأیید می‌کنند.